Spotkałam się kiedyś z opinią, że psychoterapeuta to taki przyjaciel, któremu płaci się za wygadanie. Trudno jest się z tym nie zgodzić, bo przecież tworzy się pewna relacja między terapeutą a klientem, dochodzi do co najmniej równie intymnych odkryć swojej duszy, a spotkania są regularne czasem przez kilka lat. Mimo wszystko trudno mówić o więzi przyjacielskiej.

Jak zostać psychoterapeutą?

Przede wszystkim psychoterapeutą może zostać absolwent studiów humanistycznych (psycholog, pedagog, filozof lub pracownik socjalny) albo medycznych (np. psychiatra) dzięki podjęciu dodatkowej, wieloletniej szkoły psychoterapii. W ramach szkolenia kandydat na psychoterapeutę musi odbyć odpowiednią ilość godzin stażu klinicznego oraz przejść terapię własną. Dzięki temu zdobywa nowe doświadczenia oraz wiedzę o sobie, które pozwalają na profesjonalne, nieskażone swoimi poglądami podejście do klienta. Obowiązkowa jest także superwizja – konsultacje swojej pracy, problemów z bardziej doświadczonym terapeutą (superwizorem). Poddawanie się superwizji nie świadczy o braku kompetencji, wręcz przeciwnie – służy dalszemu rozwojowi, zdobywaniu wiedzy o sobie i o narzędziach pracy, ale przede wszystkim pozwala psychoterapeucie skuteczniej pomagać innym. Kształcenie się na psychoterapeutę kończy się zdobyciem państwowego certyfikatu. Jednak dobry terapeuta nie zaprzestaje swojego rozwoju zawodowego na certyfikacie – w dalszym ciągu szkoli się, zdobywa specjalizacje, uczęszcza na konferencje.

Kim są lekarze dusz?

Ludźmi, którzy w procesie swego wieloletniego kształcenia są profesjonalnie przygotowani do pomocy drugiemu człowiekowi. Psychoterapia nie zastąpi codziennych kontaktów interpersonalnych ze znajomymi czy rodziną. Jest to natomiast oddziaływanie mające na celu rozwiązanie problemów psychologicznych, z którymi zgłasza się pacjent. Skuteczność psychoterapii zależy nie tylko od własnych predyspozycji osoby w roli pacjenta/klienta, ale także od nurtu, w jakim pracuje psychoterapeuta. Niektóre zaburzenia są bardziej podatne oddziaływaniu poznawczo-behawioralnemu, a inne np. psychodynamicznemu. Jednak o tym, jak zostać psychoterapeutą możecie przeczytać w drugiej części artykułu lekarze dusz, kim jest psychoterapeuta?

mgr Anna Worobiej