Mechanizmy uzależnienia u osoby uzależnionej nie pozwalają dostrzec problemu, z jakim się zmaga, mimo oczywistych i obiektywnych dowodów. Kiedy decydują się na terapię uzależnień, często robią to dla świętego spokoju lub pod presją bliskich, którzy zaczęli stawiać ultimatum. Niezależnie od tego, czy motywacją do podjęcia leczenia jest uspokojenie bliskich, czy faktyczna chęć pomocy sobie, warto wybrać formę leczenia odpowiadającą problemowi.

W pierwszym etapie abstynencji osoby trzeźwiejące chcą nadrobić stracony czas – nie chcą opuszczać rodziny, chcą być z dziećmi, mają poczucie bycia niezastąpionymi w domu, czuja przymus pracy i zarabiania pieniędzy w celu spłacenia długów czy odbudowanie budżetu domowego. Stają przed wyborem – terapia stacjonarna i kilka miesięcy intensywnej terapii daleko od domu, z nielicznymi przepustkami, czy terapia ambulatoryjna, inaczej dochodząca, blisko domu, raz w tygodniu zajęcia?

Terapia ambulatoryjna

W każdym powiecie jest Poradnia Leczenia Uzależnień, która przyjmuje na NFZ. Wystarczy zapoznać się z jej ofertą, zarejestrować się i przyjść na umówioną wizytę. Wystarczy następnie regularnie uczęszczać na terapię. Wystarczy? To, czemu niektórym się nie udaje? Terapia dochodząca rzadko kiedy okazuje się dobrym wyborem na pierwszą terapię. Aby móc w niej skutecznie uczestniczyć, trzeba umieć utrzymywać abstynencję, mieć odobinę siły, żeby odmawiać pokusom, posiadać wiedzę i umiejętność rozpoznawania i radzenia sobie z głodami alkoholowymi i narkotykowymi. Bez podstawowego przygotowania, funkcjonowanie w codziennym świecie będzie bardzo trudne, powodujące wiele napięć i prób rozładowania ich nałogowymi zachowaniami.

Terapia stacjonarna

Niewątpliwie dla każdej osoby uzależnionej pobyt w ośrodku leczenia uzależnień jest przeżyciem, które zapamiętuje się na długo. Intensywny plan dnia, terapia niemalże 24 godziny na dobę. A jednocześnie odpoczynek od dotychczasowego życia, od bliskich, czas na poukładanie w głowie sobie wszystkiego od początku. Czas na poznanie siebie, odbudowanie swoich wartości, relacji. Choć dedykowana jest głównie osobom, które mają problem z utrzymywaniem abstynencji, to tak naprawdę nawet osobom z mniejszym stażem zażywania, o słabszym uzależnieniu może uratować życie. Terapia stacjonarna ma swoje plusy i minusy, które przeplatają się, a ich wartość zależy od „trzeźwości” umysłu.

Inną formą terapii stacjonarnej jest oddział dzienny. Zajęcia tam odbywają się codziennie od poniedziałku do piątku przez osiem godzin. Jest to opcja łącząca potrzebę bycia w domu i realizowanie intensywnego programu terapii. Pobyt w ośrodku, jak i na oddziale dziennym jest rozumiany jako hospitalizacja i należy si na czas terapii zwolnienie lekarskie z pracy.

Gdzie szukać pomocy?

W gminnych i miejskich punktach konsultacyjnych możona otrzymać informacje, gdzie są najbliższe placówki lecznictwa odwykowego i jak się z nimi skontaktować.

W Poradni Leczenia Uzależnień po pierwszych spotkaniach diagnostycznych terapeuta powinien umiec ocenić, na jaką terapię skierować – do ośrodka, na oddział dzienny, czy kontynuować leczene w poradni.